Merak ediyorum da..

  Pachelbel- Canon in D 🎶 Haftanın ilk günü. Yine müthiş mutlu uyandım. Mutlu mutlu hazırlandım. Koşarak durağa gittim. Servise 2 dakika geç kaldım J en sevdiğim şarkıyı dinleyerek ofise geldim. Yine ilk ben geldim. (ilk baş, birinci benim J ) Çiçeklerimize selam verdim. (Köklerini eşeleye eşeleye yeniden can verdik onlara).   Ha bir de öylesine çekirdeğini savurduğum ve sonrasında fide veren biberlerimize. Masamı hazırladım. Günün ilk kahvesini ellerimle yaptım, çantamdan sabahın en erken saatinde üşenmeden hazırladığım sandviçimi çıkardım günün ilk çayı için J Pachelbel- Canon in D ‘yi de açtım. Solumdaki kocaman pencereme doğru sonsuzluk manzarama son bir bakış.. Ve evet vakit geldi mesai başlasın :D Tam bir karbon ayak izi israfı olduğumu düşünürken bugün kendi kendimin göğsünü kabartıyorum. ** Haftanın üçüncü günü. İlk gün nasılsa bugün de öyle başladım güne. Ve yazımı yeniden kaleme almaya başladım. Böyle güzel oluyor, günlüğüm gibisiniz. Beynimin içinde vır vır eden zi

  SAVAŞ ya da KAÇ 06.04.2022-12:25 Tom Odell-Another Love   Geçen gün babam Charles Bukowski ‘nin “Seçilmiş bir yalnızlık insanın sahip olabileceği en büyük lükstür” sözünü gönderdi nasılsın mesajında. Seçtiğim bir tek başınalığa sahip olduğumu biliyorum ama yalnızlık… 2021 benim için tam bir kıyım yılıydı. Düştüm ve ben ayaklanıp kalkana kadar kimseye bir şey belli etmedim. Onlar kalkıp koşmaya başladığımı gördüklerinde ben hiç arkama bakmak istemedim. Beni yakalamasınlar diye daha hızlı daha büyük adımlar attım. Çünkü yakalanırsam o naif tebessümü göreceklerdi yine. Ayak seslerim yankılanana kadar daha sert bastım. “Handiş” diye seslenmeleri bile duymazdan geldim. Bunu hak etmeyen herkesten kaçtım. Sahip olduğum şeyin adı seçilmiş bir yalnızlıksa evet isteyerek yaptım. Yazımın tam bu kısmında Tom Odell’ın şu sözlerini duyuyorum: “i wanna cry and i wanna love, but all my tears have been used up” … Yalnızken çok çalışmayı öğrendim. Daha çok bilgi kaydediyorum beynime. Daha çok okuyorum